Het ontstaan van Odysseus
Het was een normale zaterdagmorgen in het voorjaar van 2016. Er was een “Nieuwsbrief” van Odysseus uitgestuurd om leden op te roepen voor de vele klussen die in en rondom het nieuwe botenhuis moesten worden gedaan. Toen ik om ca. 9.30 uur bij het botenhuis aankwam was er een groep van zeker 25 man, zowel binnen als buiten, aan het werk. Hoe anders was dat dan 43 jaar geleden, toen de vereniging net was opgericht.
Nu:
een groot aantal (jong) volwassenen en daarvan een flink aantal met kennis en kunde om de vele klussen te klaren.
Toen:
3 volwassenen waarvan 2 met de benodigde kennis om een demontabel gebouw af te breken en weer op te bouwen en verder jongelui tussen 15 en 20 jaar.
Ab Kooiman, toen begin 50, werd benaderd door de Nederlandse Kano Bond om te onderzoeken of het mogelijk was om in Alkmaar een kanovereniging op te richten. Hij kreeg van de Bond een aantal adressen van (ex)-leden van de NKB om deze zover te krijgen om mee te werken.
Zo kon het gebeuren dat we op een zaterdagochtend met een man of 5 bij Ab thuis besloten om een poging te wagen.
Ab had al wat voorwerk gedaan met betrekking tot de plaats waar het botenhuis moest komen en, minstens zo belangrijk, hij had ook al een gebouw op het oog en wel het demontabele kantoorgebouw van het reisbureau “De Magneet”. Dit gebouw stond aan de Arcadialaan, ongeveer waar nu het parkeerterrein is van het Golden Tulip Hotel en de Victoriabuilding. Tot onze verbazing kregen we toestemming van de gemeente voor de huidige grond. Ook het gesprek met de bedrijfsleider van het reisbureau “De Magneet” liep goed. We konden het gebouw voor een redelijk bedrag kopen. Ik weet het aankoopbedrag niet meer en kan me alleen nog herinneren dat de totale begroting 70.000 gulden bedroeg.
We hadden echter nog geen cent. De Gemeente had wel subsidie toegezegd, maar zoals bekend draaien de gemeentelijke molens langzaam. Ook was er natuurlijk geld nodig voor de verplaatsing en herinrichting. Gelukkig was in die periode het oud papier veel waard, ongeveer 25 cent per kg. Maandelijks werd het oud papier opgehaald door Jochem Bobeldijk, voormalig wedstrijdvaarder, lid van de kernploeg, deelnemer aan de olympische spelen en andere grote wedstrijden. Hij werkte bij het toenmalige elektronicaconcern “Wastora” en beschikte daardoor over een kleine vrachtwagen.
Hiermee konden we in die beginperiode de eerste noodzakelijke aankopen doen. Echter niet de koopsom van het gebouw. De subsidieaanvraag moest zelfs door de Provincie worden goedgekeurd. Gelukkig kenden we daar iemand die kon zorgen dat de aanvraag bovenop de stapel kwam te liggen. Toch duurde het nog maanden voor de aanvraag het gehele traject had doorlopen. In die periode werden wij vriendelijk, maar regelmatig door de “De Magneet” gemaand om te betalen.
De vereniging moest ook formeel worden opgericht. Daarbij hoorden ook een naam, statuten en een huishoudelijk reglement. Deze stukken werden opgesteld en moesten op de oprichtingsvergadering worden goedgekeurd. Voor deze vergadering mochten we gebruik maken van van de accommodatie van kanovereniging “Geuzen” in Zaandam.
De vereniging bestond toen hoofdzakelijk uit jonge leden. Ab Kooiman was dan ook bang dat de vereniging een wat “aparte” naam zou krijgen en waar je bang voor bent gebeurt: als naam werd gekozen “Woelwaters”. Ab gruwde ervan en wist de vergadering zo te manipuleren dat er opnieuw gestemd werd. Daarbij werd de huidige naam “Alkmaarse Kanovereniging Odysseus” vastgesteld.
Uit de eerste jaren na de oprichting zijn er veel memorabele gebeurtenissen. Er moesten, naast het verplaatsen en herbouwen van het gebouw, ook kanotochten worden georganiseerd. Voor ons was een opstartende vereniging echt pionieren.
Ėén tocht uit die beginperiode is me steeds is bijgebleven. De tocht rond Monnickendam met een oversteek naar Marken. Een tocht waar velen van ons nu, met huidige materiaal en ervaring, de hand niet voor omdraaien. Het was een tocht onder auspiciën van de Hoornse kanovereniging. We vertrokken met prachtig zonnig en rustig weer door de wateren rondom Monnickendam richting Gouwzee. Ondertussen kwam het bericht dat de wind in de middag zou toenemen en de organisatie besloot de oversteek naar Marken te annuleren. Wij waren met twee volwassenen en een aantal jongelui met weinig ervaring en in SK’s. Na een heftige discussie werd toch besloten de Gouwzee over te steken. Toen we na een uurtje rond wandelen op Marken in de haven terug kwamen, bleek er een forse wind te staan en een flinke golfslag. We zijn teruggekomen zonder ongelukken. Maar het was eens maar nooit weer. Je moet er niet aan denken dat er iets was gebeurd met jongelui die aan jouw zorgen zijn toevertrouwd.
Ondertussen moest ook het gebouw worden afgebroken en naar de bouwplaats gebracht. Ab Kooiman had een zodanige planning gemaakt en werkploegen ingedeeld dat in één zaterdag het gebouw afgebroken en afgevoerd zou zijn. Helaas dit lukte in de verste verte niet. De eerste, maar niet de laatste tegenvaller.
Eén van de discussies die ik mij herinner is die van de fundering. Moesten er alleen muurtjes worden gestort voor het
plaatsen van de panelen of een volledige betonnen plaat worden gelegd. Dat laatste betekende veel hogere kosten en veel meer werk. Jullie weten wat het is geworden. Het belangrijkste argument was dat als er eens een nieuw botenhuis zou moeten komen de fundering dan weer kon worden gebruikt.???!!! Dus werden we tijdelijk betonvlechters.
Om een beetje snelheid in de bouw te krijgen besloot Ab om in zijn herfstvakantie, met een aantal jongelui, de panelen op zijn plaats te zetten, en dat de hele week in de stromende regen.
Uiteindelijk hebben we 2 jaar over de bouw gedaan (en het kanovaren moest ook nog doorgaan). In het tweede jaar begonnen dan ook irritaties de kop op te steken. Gelukkig kwam er in dat tweede jaar een aantal nieuwe leden die de handen uit de mouwen hebben gestoken. Als zij er niet waren geweest hadden we niet een gebouw gehad dat ons bijna 40 jaar een fijn onderkomen heeft gegeven.
Ik denk dat het 1978 is geweest dat één van ons in de krant las dat de Gemeente Alkmaar 400.000 gulden extra ontving om de plaatselijke sportverenigingen te ondersteunen. Alhoewel we nog na zaten te hijgen van het eerste gebouw besloten we toch een aanvraag in te dienen voor een extra, de huidige, kanoloods. Om te kunnen gaan bouwen moest er wel goedkeuring komen voor een extra gebouw via een artikel 19-procedure. We hadden nu voor de ruwbouw een aannemer ingeschakeld. Een aantal dagen voor het einde van de klachtentermijn bracht de aannemer reeds materiaal naar de bouwplek. Toen vond een gezin uit de flats het nodig een bezwaarschrift in te dienen. Dit heeft ons uiteindelijk een jaar extra gekost met als gevolg hogere kosten.
Ik ben nu weer ongeveer 5 jaar lid van Odysseus. Na de verkoop van de zeilboot zocht ik weer naar een andere actieve hobby naast het bridge. Ik heb me toen opgegeven voor een roeicursus bij de ARZV. Daar ontmoette ik Frans Beukenkamp weer. We kwamen al gauw tot de ontdekking dat roeien niets voor ons was. Frans heeft me toen overgehaald weer te gaan kanoën en mij de eerste tijd begeleid en geïntroduceerd bij de dinsdaggroep. Hier peddel ik de laatste jaren met veel plezier de kilometers mee.
De ledensamenstelling en de activiteiten van de vereniging zijn veel veranderd sinds die begintijd. Toen waren er veel gezinnen lid, die met (kleine) kinderen in de canadees voeren. Er werden tochten gemaakt in Nederland en in de zomervakantie ook in Frankrijk. Nu zie je dat alleen ouderen belangstelling hebben voor het toeristisch varen en de jeugd naar het kanopolo wordt getrokken. Inmiddels heeft zich ook een groep bij de vereniging aangesloten die de drakenbootsport beoefent.
Odysseus heeft zich aangepast aan de nieuwe tijd en is een fijne vereniging met een prachtig nieuw botenhuis waar we weer lange tijd onze favoriete sport kunnen beoefenen.
Joop Prinsen
Galerij
Klik op de foto om deze te vergroten.